İNSANI SEVMEK

ÝNSANI SEVMEK

Seversen insaný, ömrün gençleþir,
Kurþun sekmez bahçedeki çocuða.
Seversen insaný, gönlün dinçleþir,
Þehit kaný akmaz komþu ocaða.

Sevgide mahirse, sevenin gözü,
Yýlaný eðitir sevginin özü,
Yunus’ça olursa sevginin sözü,
Düþman veda eder topa býçaða.

Sevgiyle güzeldir aþktaki azap,
Sevgiyle güzeldir çekilen gazap,
Sevgiyle haz bulur canda ýstýrap,
Sevgi kara kýþý sarar sýcaða.

Her daim sevgiye muhtaçtýr kiþi,
Var mýdýr dünyada sevginin eþi,
Sevgi kavuþturur kavim kardeþi,
Vuslat sevgi serer köþe bucaða.

Yürekte kökleþir sevginin gülü,
Nefretten uzaktýr sevginin dili,
Vurmaz kardeþini sevenin eli
Kan kusan aleti alýr açýða.

Sevgi sadakattir sevgi topraktýr,
Sevgi yurtta, dalga dalga bayraktýr,
Sevgi gülde katmerleþen yapraktýr,
Sevgi damga vurur gelecek çaða.

Sevmeyi bilirsen dünyalar deðer,
Sevmeyi bilirsen baþ göðe deðer,
Seversen önünde dað boyun eðer,
Öyle bir büyür ki sýðmaz kucaða...

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: