Çocuklar Parklarını Taşlarken

Sokaklar dinlemedi
yalýn çýplak ayaklý insanlar yordu
umutlarýmýzý umutsuzluklarýmýz
ters köþeye düþürüp
nefessiz anýmýzda yarýnýmýza boðdu

hicret ölüm deðilmiþ
hicret Arasat denen
ölümün ta ötesinde
ýssýz bir yerde konaklamakmýþ
anlamak
düþünmek
hayal ötesi fýrtýnaymýþ
anladým
göçün ardý göçe gittim
karlý iklimlerin
donunda çözüldüm
lakin dimaðýmýn tortusuna yenildim
martý çýðlýklarýnýn feryadýnda
dalgalarýn
kýyýya çaresizliðini dinledim
yalasalar da kumsallarý
kendi içine çekiliþlerini sessizce izledim
bezginlikleri
sakinlik deðildi
kan emici yarasalar misali kudururken sular
kayalarýn döþünü yararken gördüm
gövdesi çürüyen gemileri alýp gittiler

gücüm
ömürlerin pasýný silmeye yetmedi
çocuklar taþlarlarken parklarýný
yetimlerin
sofrasýna azýksýz gömüldüm
ayýp oldu
ezdim taþla koca ormanlarýn baþýný
kuþlar konacak dal bulamadý
yaktým limanlarý
yamacýma uðramadan gitti takalar

ve
tadýný bilmediðim yaðmurlar
topraðý kurutup çoraða düþürürken
sessiz çaresizim
þimdi
kan emzirirken ortadan yarýk dudaklarýma



Sosyal Medyada Paylaşın: