taþlaþanlar avuçlarýndan aðýr kendinden soyunan yeri arýyorlar görünür oluyor vicdaný beyazý giyinen gecenin birikmeyip akabilen ne berrak
günahlý bir çaðrý ýslýðýný çalan tüm gelincik kýrmýzýlar buket olmuþ anýz sarýlar kavuþan caddeler kývrýlýp isimler bükümleniyor gün ahý kadýn doðuyor yýldýzýndan dileðiyle dokunamýyor söyleyemiyorsun bir damla külün izine býraktýðý fýsýltýyý kör eden ýþýklar geçidi o uzaðýn her þeyin sonu var yakýla yana sonsuzluðuna koþan kaç sýnýr öteden gelmiþti umut gözleri yara melekler ölümlü þeytan da
dert akþamlý gölgelerden uzun tavaf ediyorlar benliklerine kefen bürünüp eteðine kokusuna yüz sürüp niye dürüst deðildi toprak söyleseydi anneniz babanýz bir
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.