Unutmak istedikçe mazideki günleri, Kabuk tutmuþ bu yara kanadýkça kanýyor. Baþýmdan savruluyor eski sevda külleri. Kimi gülüp geçiyor, kimi meczup sanýyor.
Hatýran gezinirken bir ufuk çizgisinde, Geçmiþi düþündükçe dilim seni anýyor. Rüzgârlara kapýlmýþ bir hayal gemisinde, Kafam seninle dolu, gözpýnarým yanýyor.
Beynimde yuvalanmýþ bilinmezlik duygusu, Serince esen rüzgâr saçlarýmý yalýyor. Ýçimi kemiriyor kaybetmenin korkusu. Sen çýkýp gidiyorsun, büyük boþluk kalýyor.
Gözlerime ne oldu?.. Önce böyle deðildi. Ýçli bir þarký duysam, sel olup da taþýyor. Baþým dik geziyordum, þimdi yere eðildi. Bir þeyler oldu bana, ecel mi yaklaþýyor?
Ýçim böyle aðlarken ona güç yetiremem. Çaresizlikten sonra piþmanlýklar kalýyor. Seni bir kere buldum, bir daha yitiremem. Ne kadar sahip çýksam; veren, bir gün alýyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.