kýrýntýlarla dolu bir masada oturuyorum ve önümden geçen hiçbir garson bakmýyor bana saðýmda, solumda oturanlar el ele, göz göze mutluluðumu diþliyorlar sadece
uzak köþelerden sesler duyuyorum bana sesleniyorlar sanki ama dönüyorum orada hiç kimse yok sadece bir iz var aþktan arda kalan o da zaten kendi halinde
aþk nedir ne deðildir hiçbir þey bilmiyorum bir kez denesem belki beðenmeyip kaçacaðým fakat daha tadýný alamadýðým bir yemeði tükürüp kaçamam o sofraya oturanlarýn yüzüne bir daha bakamam Sosyal Medyada Paylaşın:
samimoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.