Bu Gözler Ondan Başkasına Bakmayacak

Soluk soluða kalmýþtým.
Betim benzim de kaçmýþtý.
Korku ve panik içindeydim.
Yar visaliyle kavruluyordum.
Yârin kapýsýna yaklaþtýkça,
Nabýz atýþlarým düzensizleþiyordu.
Kapýsýný çaldýðýmda,
Ya kapýyý açmazsa, ne olurdu halim diye,
Düþünüyor ve çýkmazlara giriyordum.

Kapýyý usulca çaldým.
Sabýrsýzca beklemeye baþladým.
Ýçeriden ses gelmeyince,
Bir daha çaldým.
Yine ses gelmeyince,
Üçüncü kez kapýyý kýrar gibi bir daha çaldým.
Yan binadan yaþlý bir nine”evladým boþuna çalma”
“o buradan taþýnalý çok oldu” deyince
Bayýlmamak için kendimi zor tuttum.

Nereye gitti? diye sordum” bilmem” dedi
Giderken hiç bir þey söylemedi
Ama sanki bir þey mýrýldanýyordu
Ve anlamayabildiðim kadarýyla
“sadece o” diyordu.
Kafamý taþlara vurasým geldi.
Birden bire çarnaçar oldum.
Zifiri karanlýk çýkmazlara girdim
En aydýnlýk yollarým karardý birden.
Ne yapacaðým þimdi?
Nasýl yaþarým ben onsuz?
Düþünceleri aldý beni benden!
Kapýsýndan geri de dönemiyordum.
Çünkü dizlerimde takat kalmamýþ,
Kollarým yanýma düþmüþtü.
Onun olmadýðý beldede ben nasýl yaþarým?
Ben onsuz nasýl sofraya oturur?
Ben nasýl içten gülerim.

Ya rabbi dedim ve açtým ellerimi,
Aþk ve þevkle caný gönülden dua ettim.
Ya Rabbi beni ona götüren yollarda yolcu et!
Yolcu et ki visal umuduyla yaþayabileyim
O benim derinden alýp verdiðim nefesimdir
O benim hararetimi gideren buz gibi suyumdur.
O benim tertemiz oksijenimdir
O olmazsa ben yaþayan bir ölü olurum
Lokmalarým boðazýmda düðümlenir
Analý babalý yetimler gibi, þaþýrýrým kýblemi
O olmazsa, suratýmdan düþen bin parça olur gibi olurum
Gülmelere hasret kalýrým.
Bülbül misali þakýyan dilim lal olur
Rengareng Muhammedi güllerim vazomda kurur
Þarýl þarýl buz gibi berrak akan sevgi pýnarlarým
Boz bulanýk akar
Sevdalý gönlümün ýþýklarý söner.
Sevdalýlar meclisindeki saygýnlýðým biter.
Kalýrým bir baþýma.
Hal ve ahvalim yaman olur.
Sevinç ve neþeler muhacir olur benden.
En manidar hüzünler kaplar, ona meftun olan gönlümü.
Þirin uykulara hasret kalýrým.
Soframdaki en leziz taamlarýn kaçar tadý tuzu.
Sanki olur yavan.

Ya Rabbi ne olur beni ona ulaþtýr!
Uzaktan da olsa nur cemalini,
Gamzeli yanaklarýný görmeyi nasip et!
Aksi halde sevdalý yufka gönlüm perperiþan olur!
Ýsmini sayýklamaktan dilim bitap düþer!
Onu varlýðýdýr, beni ayakta tutan,
Onu varlýðýdýr, beni ben yapan,
Onu varlýðýdýr, bana en manidar en uzun þiirleri yazdýran,
Onu varlýðýdýr, sevda meclislerinde beni bülbüller gibi þakýtan,
Onu varlýðýdýr, beni neþelendirip sevindiren,
Onu varlýðýdýr, pazýlý güçlü bileklerimi,
Benim ben diyen babayiðitleri yere deviren,
Onu varlýðýdýr, zalimlere vakarlý aslanlar gibi celalli ve haþin baktýran,
Ahhh ahhh ben ne yaparým onsuz?
O olmazsa, aþkýn deryasýnda yol almaz sevda gemilerim,
Allah’tan sonra o’dur benim tek sahibim.
Kapý kapý dilenirim onun için!
Yemez yedirir, içmez içiririm!
Varýmý yoðumu feda ederim gözümü kýrpmadan!
O olmazsa ay ve güneþim tutulur
Yýldýzlar süslemez asumaný, söner birer birer.
O olmazsa, sesim soluðum kesilir!
O olmazsa, hiçbir aþk türküsünü makamýnda söyleyemem!
O olmazsa, kesik uçlu kalemlerim hal ve ahvalimi yazmaz!
Ne yapýp yapýp onu bulmalýyým!
Diye kendi kendimi söz verdim!
Ben bu düþünceler içinde sarhoþlar misali sendeleyerek giderken,
Nur yüzlü, çok güzel giyimli bir hacý teyzeye rastladým.
“Evladým ne arýyorsun”? Deyince, birden kendime geldim.
Ve mahmur gözlerim fal taþý gibi açýldý.
“Teyzeciðim ben sýrýlsýklam aþýk olduðum birini arýyorum”
“Tarif etsene evladým”! Dedi
Ben sevincimden kekeleyerek tarif etmeye çalýþtým.
Anlattým anlattým anlattým.
Ha o mu?
O bize komþu gelmiþ deyince, gözlerimin içi gülmeye baþladý!
Sevincimden olacaktý ki hacý teyzemin ellerinden üç kez öptüm.
“Gel seni götüreyim “deyince, kendimi kuþ gibi hafif hissettim.
Dünya’nýn en mutlu insaný olmuþtum.
Kendimi güvercin gibi özgür hissediyor,
Ve kalbim yerinden fýrlayacak gibi olmuþtu.
Teyze kapýsýný çaldý bende beni görmeyecek bir þekilde saklanmýþtým.
Kapýyý açýnca “buyurun hacý anne gelsene içeri” deyince yüreðim duracak gibi olmuþtu.
Kaç aydan beri duyamadýðým sesini duyunca.
“Yok sevgili kýzým, ben içeri girmeyeceðim.
Sen bu mahallede yenisin.
Bir þeye ihtiyacýn var mý yok mu diye sormak için kapýný çaldým.
“Allah razý olsun teþekkür ederim hiçbir þeye ihtiyacým yok” dedi.
“Ýhtiyacýn olursa, lütfen çekinmeden istediðin saat kapýmý çalabilirsin!
Bir anne kýz gibi kucaklaþýp vedalaþtýlar.
Ben de sevinç gözyaþlarýný dökmemek için kendimi zor tutuyordum.
Zira kadife sesini duymak uzaktan olsa nur cemalini görmek,
Þimdiye kadar çektiðim sýkýntýlarý bir anda unutturmuþtu bana.
Derinden bir nefes aldým
Yeniden doðmuþtum sanki.
Her þey tozpembe olmuþtu.
Ömrüme bir baþka ömür katýlmýþ gibi hissediyordum kendimi.
En yanýk ve en manidar sevinç naralarýný atmak istiyordum.
Er meydanýna çýksaydým þayet, hiçbir babayiðit güreþemezdi benimle.
Tuttuðumu devirirdim.
Yataðýma uzanýnca en þirin uykulara dalmýþým
Uyandýðýmda neþe ve sevinç abidesi gibiydim
Her þey daha bir güzel, her þey daha bir anlam kazanmýþtý
Sanki dünyanýn en mutlu insaný ben olmuþtum.
Ölümü hiç düþünmez hale gelmiþtim.
Demek ki onun varlýðý imiþ beni ayakta tutan,
Demek ki onun varlýðýymýþ beni ben yapan,
Demek ki onun yokluðuymuþ beni bana küstüren,
Demek ki onun yokluðuymuþ beni ekmeði elinden alýnmýþ,
Çocuklar gibi için için aðlatan,
Bir daha anladým ki,
Bundan böyle o ne derse onun gibi olacak,
Ve bir daha anladým ki,Ayrý yaþasak da
Ben yaþadýkça gönül vazomun Muhammedi gülü sadece ve sadece o olacak.
O gönlümde sultanlarýn sultaný ve O sevdalý gözlerimin sürmesi olacak.
Bu gözler ondan baþkasýna bakmayacak.
Bu emanet caným bedenimde durdukça gönül otaðýmda þeref konuðum olacak.
Rabbim deliler misali sevdiðimi sevsin sevdirsin sevindirsin!
Rabbim ömrümden ömür versin ona!
Rabbim ahrette cennet hatunu etsin onu….
04/Mart /2018



Sosyal Medyada Paylaşın: