Ey Diyarbekir Diyarbekir 2

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki sevgi ve muhabbet, kardeþliðin örs ve çekiciydi.
Asil gönülleri mutlu eden, en manidar neþe ve sevinciydi.
Diyarbekir’li olmayanlar bunlarý gördüðünde,
Anlata anlata bitiremedikleri, övgülerin övgüsüydü.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki rahmani aþk ve sevgiler, gönüllerin zebercet iþlemeli kolyesiydi.
Bereketli topraklarýn, þaný yüce Allah’ýn bizlere hediyesiydi.
Tarihe mal olmuþ yiðit ve mertliklerin,
Cennetlik olmanýn muþtusu, cehennem narlarýndan azad olmasýnýn habercisiydi.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki ahde vefalýlýk yorgunluklarý bir anda giderirdi.
Dost dostunun ayýp ve kusurlarýný, karanlýk gece misali setrederdi.
Çok odalý evlerin bazalt taþlý avlularýnda zaman
Coþkun akan bir pýnarýn suyu gibi çar çabuk geçerdi

Ey Diyarbekir diyarbekir
Endamý güzel gelinlik kýzlar, kadýnlarýn meclisinde hayâ abidesiydi.
Ýnsanlýktan nasiplenenler, kimsesiz dul ve yetimlerin en güçlü sesiydi.
Sevgi, muhabbet, sadakat ve kardeþlik duygularý,
Aklýselim düþünen insanlarýn, baþýndan indirmediði en deðerli fesiydi.

Ey Diyarbekir diyarbekir!!
Sende doðmak, sende yaþamak, sende ölmek, þereflerin þerefiydi.
Suyunu içmek, havaný solumak, birine meftun olmak mert ve yiðitlik zaferiydi.
Seni sevmek seni sevmeyi bilen gönüllerde konuk etmek,
Sana sevdalý gözlerin feri, uðrunda ölüme gidenlerin ise aþk ve þevkiydi.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki gizemli hoþluðun nadideliðin yoktu eþi benzeri.
Havana suyuna alýþan, gitmez gidemezdi asla senden geri.
Yaðlý kurþunlar bile öldürmezdi sana sevdalý olaný,
Ama bir anlýk firakýn akýldan alýr götürürdü serden seri.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki aþk ve sevda, tarihin sayfalarýna altýn harflerle yazýlýrdý.
Sana olan sevgi ve muhabbet insanýn insanlýðýný artýrýrdý.
Baþka yerlerde Muhammedi gül bahçelerinde bile gezerken,
Gitmezsin gözlerin önünden insanýn þirin aklý sende kalýrdý.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki ikindi meltemleri, yanan sevdalý baðýrlarýn hararetini giderirdi.
Körelmez kardeþlik kýlýçlarý, en nadide sevgilerle bilendikçe bilenirdi.
Anlatýlmayan özlemlerin, kesik uçlu kalemlerle yazýlýrdý.
Hevsel bahçelerinde, gül sevdalýsý bülbüller, aþk ve sevdanýn þakýrdý.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki yanýk sesler en müzmin illetlere þifa verir iyileþtirirdi.
Bayramlar gelmeden küs ve dargýnlarý birbirleriyle barýþtýrýrdý.
Savunurdun her daim mazlumlarýn hak ve hukukunu
Zalim oðlu zalimlere celalli ve haþin baktýrýrdý.

Ey Diyarbekir diyarbekir!
Sendeki kadirþinaslýk, insaný býrakýrdý kendine hayran!
Kavurucu sýcaklarda içilirdi lýkýr lýkýr koyun yoðurdundan yapýlan ayran.
Çýkýlýrdý sevda desenli kapkara taþlardan yapýlan surlarýn üstüne,
Temaþa edildikçe doyulmaz olurdu seyran

Ey diyarbekir diyarbekir
Sendeki hoþgörü ve hüsnü zan gönül kabesi olurdu.
Suyunu içen, havaný soluyan, fikri güzel gönlü güzelleri bulurdu.
Benim ben diyen hiçbir babayiðit dayanmazdý firakýna
Firaklarýnda Muhammedi güller gönül vazosuna konulurdu.

Ey diyarbekir diyarbekir
Sendeki sadakat, insanýn gönlüne doldururdu neþe ve sürur
Kadri kýymetin bilmeyenler,er veya geç kuduz köpekler gibi ürürdü.
Sen, Sahabelerin, Nebilerin, Azizlerin, Peygamberlerin gönül otaðýsýn
Senden uzaklarda yaþayanlarýn gönüllerini, duman ile sis bürürdü.

Ey diyarbekir diyarbekir
Sendeki gözü karalýk, mert ve yiðitlik, kitaplarýnýn ana fikriydi.
Fikri güzel gönlü güzellerin dillerinden, düþmeyen en manidar zikriydi.
Sýmsýcak lavaþ ekmeðin ve hamravat suyuyla yapýlan taamlarýn tadý tuzu
Yerin göðün sahibine karþý olan caný gönülden en ihlaslý þükrüydü.
21/Mart/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: