Unutulmuþluðun gölgesinde gezinirsin ay Elif, ye bir mim düþür gölgeme Taþlamýþlar yara dolmuþ yüzüne Bilseydiler yapmazdýlar say
Ben, köle çocuk lakin inandým Yýrtýp atacaðým günü bekliyor zaman Gözlerdeki siyah deriyi Kabuk baðlamýþ kalkmýþtýr zaten Buruþuk elbisedir bakýþlardan süzülen Daðýnýk ve bulanýk vazgeçiþler gibidir Ýncinmiþ verem bu, ince hastalýk, geliyorum Kibre müptela kondurulmuþ yer/yüzüne Bir tutam pamuk ipliði ile sarkýttýðým bulutlara Çoðu uçurtma diyor, biz yýldýz görüyor Hayaller kuruyoruz
Çocuk köle, ben Gördüm lakin pis, kaka diyenlerin diþlerinde Avuç avuç karanlýk, iðreti koku Bastýðý yerleri toprak diyerek geçenleri gördüm Geçenlerde tortu deðil, taþlaþmýþ tiksinti gördüm Zevkine parmak ile rey atanlar vardý Zevk için parmak atanlar, buram buram çirkef Gece gündüz karýþtý, tersi dönen gözlerimdi, kaldýramadým Çaðým, çaðýldayarak sömürüyordu hararetleri Hararetimi çalmak istedim / yapamadým, caniydi Ben ki çaresizdim, ben ki boþ beleþtim, ki yapamazsam Tükürükle doldurup avuçlarýmý, yüzüme sývayacaðým -a ant içtim, aynaya deðil yüzüne erdemdir Haykýrmak geceyi
Köle çocuk Geceyi geçirmiþ sýrtýna, söyledi gözleri Ben ise her geceden ödünç aldýðým Gölgeme doldurduðum karanlýklayým Miktarý deðil önemlisi, ha bir iðne, ha bir han Uyansýn cümlemiz, iðne yalan, yalan han Oyalan kalbim gitme vakti gelene dek dünyadan Uyansýn güzel sözler dudaklarýnda
Ben, köle, çocuk Ýmal ettiðimiz düþler ülkesi hayali Bugünlerde düþenler ülkesine hazýrlýklarda Toynaðý takýlýp düþene de, ayaðý takýlýp düþene de Yer var elbet
Çocuk köle Oluru düþmüþ avuçlarýma Çocukluðuma kastetmiþ bir hayaldir bu Hani hem köle, hem hayal fazla oluyorum Ýmtihanýn den hali ile Abd-el aþk Aþkla
Abdulkadir Akdemir Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir AKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.