YİNE DÜŞLERİM DARMADAĞINIK YAR

Biriktirdiðim mektuplarý okumak istiyorum bu gece,
Bana yazdýðýn,
Yazarken üzüldüðün bazen sevindiðin,
Bazen bana küstüðün,
Ýki gün sonra barýþtýk mý tütün kokulum dediðin mektuplarý.
Hiç açmadým biliyormusun,
Hiç el sürmedim,
Okuyup hepsini küçük bir sandýkta biriktirdim,
Kiminde resimlerin,
Kiminde kokun,
Kiminde ellerin vardý,
Dün gibi hatýrlýyorum.
Hata birinin üzerine yüzüne yakýn bir yere,
Seni seviyor yazmýþtým.
Ne güzel þeyler yazmýþsýn öyle,
Þairin þiirine mi deðmiþ kalemin desem ayýp olur mu bilmiyorum,
Kergef iþler gibi,
Kar taneleri daðýlmýþ mektuplarýnýn içine.
Þimdi okudukça kemiklerim batýyor,
Ýçimde sancýlar oluþuyor.
Ne çok sevmiþiz biz,
Ne çok bedel ödemiþiz bu sevgiyle,
Güzel bir tebessüm gibi dudaklarýmda parmaklarýnla dokunuþun,
Saçlarýmda ellerini,
Dizlerinde huzuru,
Boynunda kokunu almak.
En çok özlediðim.
Özlemiþim sen kar çiçeðim
Uzak ara gönderdiðin mektuplar kadar,
Dün gözüm uzaklara dalýp gitti,
Belki mektubun gelir diye çok düþündüm,
Kim bilir belki sen gelirsin.
Hiç bir þeyini unutmadým biliyormusun,
Gelince bir bir sana anlatacaðým bir þeyler olsun diye.
Masamýn üzeri el yazýnla yazýlmýþ zarflarla dolu,
Uzanýp birini açýyorum.
Þöyle baþlýyor,
Merhaba canýmýn yoldaþý,
Gerisini okumak ne mümkün,
Öpüyorum avuç içlerinden,
Hoþça kal diyorsun son satýrýnda.
Geceye omuz verdim yar,
Yine düþlerim darmadaðýnýk......
____Cengiz Yýlmaz/Þiir Baba/15/03/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: