DÜŞLERİM SAHİPSİZ ANNEM

Annemi aradým bu gün biliyormusun,
Üzülüp aðladýðýmda kurban olur dediðini duymak istedim,
Kucaðýna alýp sarýlýp sarmalamasýný,
Saçlarýma dokunmasýný istedim.
Gel öpeyim geçer demeni,
Ellerini istedim bu gün.
Ýyileþmeyen yaralara dokununca iyileþtiren,
Dizinin dibinde sýrlaþtýðým,
Kucaðýnda uyuduðum annem.
Hani neredesin ki,,
Üzüntüm de sevincim de hep yanýmda olan,
Teselli eden,
Neredesin.
Bu gün Karadeniz gibiyim annem,
Kendi öfkem kýyýlarýmý yýkýyor,
Dalga dalga geliyor hüznüm üzerime,
Olsan kucaklar alýrdýn,tüm kavgalardan,
Öyle yorgunum ki annem,
Harran da bir avuç toprak,
Mülteci yurdundan kaçan göçmen gibiyim,
Ne sýðýnacaðým bir liman,
Ne saçlarýmý okþayacak bir çift el var,
Öksüzüm anne.
Umut denen sabahlar hep alaca karanlýk,
Þafaksýz,
Geceler imkansýz,
Düþlerim sahipsiz annem.
Tandýr baþýnda taze ekmek kokardýn,
Kokunu özledim.
Þimdi görsen beni biliyorum kýzarsýn,
Bu ne hal diye.
Ben beni onda býraktým anne,
Artýk beni bende sorma,
Kýþ da sor,
Ayazda sor,
Yetim yüreðimi býraktýðým sokaklara sor beni.
Býraktým anne,
Umudu çiçek satan küçük kýzda,
Sevgiyi simitçi çocuðun gözlerinde,
Özlemi gidemediðim yollarda.
Sorma beni anne,
Yazamadýklarým da arama beni,
Sustuklarým da duy beni.
Sabrým ol anne sabrým,
Cennetim,
Nefesim yetmez anlatmaya,
Sen anla annem sen anla..
____Cengiz Yýlmaz/Þiir Baba/14/03/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: