SEN ÜZÜLME ANNE

SEN ÜZÜLME ANNE
Anne aðlamasýn gözlerin, yanaklarýn ýslanmasýn.
Üzülme olur mu anne, alýn yazýsý diyelim.
Ne olduysa bu gurbetten oldu, o girdi aramýza.
Çocukken ayrý düþtük seninle anne.
Sen köyde bir baþýna yolumu gözlersin.
Ben ise gurbette çocuk aklýmla, ekmek kavgasýndayým.
Ve ikimiz de özlem çeker, hasret kokar olduk.
Ama bilir misin anne elde merhamet kalmamýþ.
Kimse bakmaz döktüðün yaþlara.
Acýmak yok düstünmü tekmeyi yersin.
Ne yapsan yaranamazsýn, menfaat bitince.
Sen orda beni, ben burda seni düþünürüm.
Yüreðimiz yangýn, benliðimiz hasret.
Suskunluða boðduk dilimizi, konuþmaz olduk.
Sen üzülme anne ben iyiyim ayaktayým...
Uzun zaman oldu mektup yazmadýðým sana.
Nasýl yazayým ki sana anne, yalan cümleleri.
Sana hiç yalan söylemedim ki anne.
Ýyiyim diyeceðim, sen üzülmeyesin diye.
Ama iyi deðilim anne, yaralar uyutmaz beni.
Yaþlar dinmez gözümden, ýslaktýr yanaklarým.
Geceler soðuk, sokaklar karanlýk.
Ay ýþýðýnda ýsýtýr oldum kendimi.
Sen üzülme anne ben iyiyim.
Ciðerlerimi üþütmüþ, öksürüyor diye bilme.
Sen beni ekmek kavgasýnda bil anne.
Sokak köþelerinde ölümü beklediðimi deðil.
Hayata yenildiðimi degil,ayakta olduðumu bil.
Sen üzülme anne ben iyiyim.
Yazan: Sinan TOKER
Yazildigi Tarih:14/06/2016(21:40) Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın: