YİTİRDİK, İÇİMİZDEKİ O GÜZELİM İNSANI
AYDINK
YİTİRDİK, İÇİMİZDEKİ O GÜZELİM İNSANI
Dönüp, bir geldiðimiz yere bakýyorum
Bir de durup eðlendiðimiz noktaya
Iþýklar getirmiþtik avuçlarýmýzda
Umutlar, hiç bitmeyen
Tebessümlerimiz vardý ýþýl ýþýl
Gözlerimizin bebeðinde parlayan
Mutluluklarýmýz, paylaþtýkça azalmayan
Hüzünlerimiz, paylaþýnca yok olan
Heveslerimiz vardý, eskimez
Gayretlerimiz vardý, yorulmak nedir bilmeyen
Alnýmýzdan akan terler ile ýslanan
Ne verir isen misliyle mukabele eden
Topraðýmýz, yoluna can adanan
Suyumuz, bulanmamýþ
Havamýz, sevgilinin bakýþlarý kadar berrak
Ýnsanýmýz vardý önyargýsýz, temiz duygularla bezeli
Karasýna, sarýsýna, beyazýna bakmadan
Severdi her biri diðerini
Kaygýlarýmýz ortak
Kavgalarýmýz omuz omuza
Türkülerimiz vardý hep bir aðýzdan söylenen
Diken batsa herhangi birisinin eline
Ayný yerden kanardý cümlemizin yarasý
Bize mahsustu, vicdan ve merhametin duygusu
Bir kelebek takýlsa bir çalýnýn dalýna
Bir minicik kuþ yavrusu, yuvadan
Düþse bir yaprak dalýndan
Bir karýnca þaþýrmýþsa yolunu
Yoksul, yoksun ve imkansýz kulun derdine
Kýþa hazýr olmayan aðustos böceðinin bile hüznüne
Üzülürdük hesapsýz
El verir, omuz verirdik
Bölüþürdük çýkýnýmýzda ne varsa
Ýnsandýk, hem de adamakýllý insandýk o zamanlar
Parmakla gösterilirdi
Dost, yaren, komþu, arkadaþ, tanýþ anlayýþýmýz
Emsalsiz kýlardý cümlemizi bu kimlik
Ne var ki dönüþerek!! deðiþtik!! zamanla
Aþýndý kimi hasletlerimiz
Bir acaip huylar edindik
Baktýðýmýzda aynaya
Kendimize bile tanýþ çýkamýyoruz artýk
Tutunamadýk, bulunduðumuz o müstesna yerlere
Geçin, bir yapraðý, kelebeði, kuþ yavrusunu
Karýnca, aðustos böceðini
Bir insan zulme uðrasa
Bir talihsizlik geliverse baþýna
Ya da kaybetse hayatýný
Ahlaký ecüþ bücüþ paketlerde bir çukura atarak
Hezeyanlar yaþar olduk
Ne idüðü belirsiz bir mutluluk duygusuyla
Ýzansýz…
Yitirdik, içimizdeki o güzelim insaný…
Kirlenerek, hesapsýz..
14.03.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.