Þiirde yolculuðuma senin sayende baþladým ben, yokluðunda öyle acýlar çektim ki, çaresizliðimi þiirlerimde aradým. Kustum, kustum hep kustum. Yüreðimi acýtarak gecelerce aðladým. Direndim, direndim ama unutamadým. Ýþte þiirle olan yolculuðum sana hasretliðimle baþladý. Yaþanmýþlýklarý kaleme alarak yazdým. Duygularým el verdiðince, aðladýðým zamanlarda bile yazdým. Seni anlattým satýrlarýma. Kaybolup gidiþini yazdým. Sessizce aðladým her gece odamda. Ne o sen yoksun diye :( Çaresizdim, yapayalnýzdým, çýkmazdaydým artýk yorulmuþtum. Kalemim kaðýdým bile tükenmiþti. Kalem yazmýyor önümdeki kaðýt da dolmuyordu. Kilitlenmiþtim, donmuþtum, ellerim, yüreðim, ruhum. Yazacak daha bir þey bulamýyordum. Seni daha fazla anlatmaya mecalim yoktu. Ýçimde ne varsa kusmuþtum yapraklara. Milyonlarca kelimeler harcadým o kaðýda. Seni buram buram arayarak anlattým. Seni özleyerek, aðlayarak yazdým mýsralarýma. Ýþte böyle þiirle olan yolculuðum devam etmekte sevgili. Yokluðun beni böyle sürükledi karanlýk gecelere. Sensizken ben anladým yalnýzlýðýn ne demek olduðunu. Direnemedim iþte yapamadým. Yoruldum ve tükendim. Kalemimin ve kaðýdýmýn sustuðu gibi, yüreðimde sustu sevgili.
SUSTU. 17/12/2010 02:30/CUMA
Þebnem Örs
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.