Hýçkýrýklar düðümlendi boðazýma, çaresizliðimi o an hissettim, ellerim titredi, üþüdüm ve sessizdim.
Senin üzüldüðünü bile göremedim ki, çünkü üzülmedin biliyorum, aðlamadýn arkamdan.
Benim gibi acý çekmedin kývranmadýn tabi, sensizliðin acýsýný bilemezsin ki, yokluðun bende suskunluk yarattý. Hiç bir þey yapmak istemiyor, sadece ve sadece sessiz kalmak, ve seni düþünmek istiyordum, evet seni ey yar.
Yalnýzca hayal ettim, belki kanayan yaramý, belki, belki gelir yarama merhem olursun diye, ama kalbim o kadar, o kadar acýyor ki, çünkü sen, sen yoksun.
17/12/2010 01:50/cuma Þebnem Örs Sosyal Medyada Paylaşın:
şaire şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.