Bu Son Seslenişim Sana
yorgunum
ve adým atacak helim yok artýk
kendimi anlatarak tükettim bu ömrümü
derin yaralar aldým bu hayattan
hiç bitmeyen özlemler biriktirdim
kanayan gözyaþlarým
ve yitip giden bir umudum var
her gün bir þiire sýðýnýp
bir acýyý öldürmekle geçiyor günlerim
bu son sesleniþim sana
belki bir daha karþýlaþmayacaðýz
belki yarým kalan bir aþký öldüreceðiz
yada hiç yaþanmamýþ bir sevdayý
veya nöbetini tuttuðumuz yarýnlarý
zaten yarýný olmayan bir adamým ben
olmayan bir þeyin ölmesi benim için anlamsýz
benim için sýradan bir þey gibi gelir bana
duyuyor musun
iç sesimi
duyuyor musun
martý çýðlýklarýný
kelebekleri
suyun sesini
papatya kokusunu
avuç içimdeki özlemi
yüreðimdeki sýzýyý
duyuyor musun
sesimdeki titremeyi
aklýmdaki seni
sen yaþamaktan geliyordun
benim ölü dünyama
ve bu sessizlik
bir þiiri beklediðim için var
belki bir gün bir þiirde karþýlaþýrýz
ve o gün gözlerine bakýp
senin gördüðüm en güzel þiir olduðunu söylerim sana
sonra tabutlara anlatýrým seni
soðuk mermer taþlarýna
daðlara
taþlara
çiçeklere
böceklere
seni akan bir nehre anlatýrým
denizlere, martýlara, gökyüzüne
sonra defalarca bekledim seni
defalarca yokluðunu gözledim
pencere tanýktýr buna
odanýn bir köþesinde duran sandalye tanýktýr
soðuk duvarlar
boþ çerçeveler
sokak lambalarý
yaðmurlar
bulutlar
rüzgar tanýktýr buna
dalýndan düþen söðüt yapraðý tanýktýr
avluya düþen yaðmur damlasý tanýktýr buna
bu son sesleniþim sana
belki bir daha karþýlaþmayacaðýz
daha kaç acý çekmeliyim
daha kaç ölüme alýþtýrmalýyým yokluðunu
kaç defa gözlerini unutmaya çalýþmalýyým
kaç defa sesini unutmam gerekiyor
kaç defa senden vazgeçmem gerekiyor
bu son sesleniþim sana
belki bir daha karþýlaþmayacaðýz
ama sen yinede düþlerime gel
yüreðime taþ baþmýþ gibi saklarým seni
ibrahim dalkýlýç
09.03.2018
22.05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.