GÖZLERİM DALGIN

Gönülde fýrtýna, boranlar kopar.
Ne gören, ne bilen, ne soran olur.
Yürekte dertler, ýzdýrap yatar.
Ne dizler yürür, ne eller tutar.

Bulutlar göz yaþý, döker halime.
Çöller ateþ atar, yanan kalbime.
Zincirler vuruldu, þirin dilime.
Konuþmaz diller, ne yüzüm güler.

Güller açmaz oldu, çiçekler solgun.
Hayata küskünüm, yüreðim dargýn.
Meçhule bakýyor, gözlerim dalgýn.
Ne arayan, nede soraným olur.

Bitkin bir halde gezer dururum.
Dünyada vefa yok. çok iyi bilirim.
Geceler dostumdur, gündüz ölürüm.
Yüreðim yorgun, umut yok artýk.

Anlatsam anlayan bilen kalmadý.
Dost dediklerimse, halim sormadý.
En zor günümde, kimse gelmedi.
Ne haldeyim ancak Allahým bilir.

Ne desem bitmez, dertler derinde.
Çakýllar, dikenler engel yolumda.
Hesaplar hesapsýz kalmaz sonunda.
Azrail sormadan, þu canýn alýr.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: