Karadenizim;
Býrak hýrçýn dalgalarýný,
Býrak içinde boðulmalarýný,
Üzerinde gezinen bulutlarý býrak,
Bana neden karardýðýný anlat!
Neden karardýn sen?
Neden kaþlarýn yana yatýk?
Devirme hemen gözlerini,
Küsme Karadenizim..
Deyiver hele bildiklerini,
Anlat, ey uðultusu bitmezim..
Vicdan mý sendeki bu hýrçýnlýk,
Yuttuðun canlar mý?
Köpüklerin kömür, derinlerin kývýrcýk,
Ýçindeki kavgan durmaz mý?
Bitmez mi hiç hoyrat çýðlýðýn,
Geceye bile kafa tutarsýn..
Kime bu öfke, neyedir aðladýðýn,
Delice çarparken, akýlda susarsýn..
Sevda mýdýr yoksa;
Seni böyle çýldýrtan?
Ne o, duruldun birden..
Haline bakýlýrsa,
Bir girdap vurmuþ ; kayalý sýrtýndan..
Etme Karadenizim,
Canýna kýymak ister gibisin.
’Ne yaram kalsýn, ne de izim,
Öleyim kýyýlara çarptýkça!’
Der gibisin...
Yorma kendini boþ yere,
Marazýna hükümsüzdür gayretin.
Çalkalansan da kuzeyden güneye;
Seninle ýslanacak, gönül esaretin.
Ah kara bahtýndan öpülesi,
Sudan çýkmaz ki su lekesi..
Sakinleþ artýk Karadenizim,
Sakinleþ, ey suyu gülmezim...
Kurþunî
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.