GÖLGESİZİN KALEMİ

Usandýn benden degil mi kalem?
Usandýn kurþun rengimden.
Ben istemesem de devr-i alem;
Döndükçe, gidiyorum kendimden...
Hiçliðe gidiyorum ya da boþluða,
Tutunacak yerim olmadan...
Ayýkken özeniyorum sarhoþluða,
Vazgeçiyorum sonradan...
Benim ayyaþlýða ihtiyacým yok,
Zihnim fazlasýyla bulanýk.
Gözüme görünenler ikiden çok;
Bir arada ve hiçe dayanýk...!
Gölgemi kaybettim önceki gece
Tartýþmýþtýk, kýrdým biraz...
Onun kaybýyla yalnýz kaldým iyice,
Kendim bile beni bulamaz...
Þimdi duvarda sessiz karartýlar,
Bana oyunlar oynamakta.
Galiba gölgesizliðimin farkýndalar
Cesaret arkama saklanmakta...
Oysa beni hiçbir þey korkutmuyor;
Hepsine beyaz bayrak çektim.
Yalnýzlýðým fazla kalabalýk olmuyor,
Zira bir baþýma,tek gerçektim...
Ýþte yine seninle masa baþýndayýz,
Ben anlattýkça sen çiziyorsun...
Sanki birbirimizle ruh savaþýndayýz;
Bir aðlasam,hepsini siliyorsun...
Býrak atlama hiçbirini, kalsýn öylece,
Zihin bulutum gölgemi bulsun.
Ayýk kaldýkça,vurdular ince ince.
Býrak, kurþunum sarhoþ olsun...!

Kurþunî
Sosyal Medyada Paylaşın: