Benim babam olmadý hiç. Evimizde yaþayan o adam bir yabancýydý sanki. Yollarýný gözlesemde gözyaþlarýmý gizlediðim, Beni hep cesur görsün istediðim o adam hep soðuktu.
Benim babam olmadý hiç. Kendi çabalarým getirdi beni bugüne. Abdest almayý bile büyüklerime bakarak öðrendim. Ve dahi beþ vakit namaz kýlmayý. Cumaya tek gittim hep. Ve þimdi hala yalnýzým.
Benim babam olmadý hiç. Ýsmimin karýþtýðý her kavgada suçlu bendim. Bendim suçlu, þehir eþkiyalarýnýn olduðu sokaktan geçtim diye. Gençtim sonuçta kaným kaynýyor. Aþk denen ilet ömrüme tehdit savuruyor. Suçluydum ben, masumca sevdim diye o kýzý.
Benim babam olmadý hiç. Þimdi yalnýzým o hala doðduðum evde. Ve hala yabancý kendine bile. Benim babam olmadý hiç...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.