ÝÞTE BENÝM ÖÐRETMENÝM Sabah tan atarken, Biri geçerdi evin baþýndan. Günaydýn der! Güneþ doðmadan onun ýþýðý vururdu yüzümüze. Ailece severdik onu. Ayak sesleri þarký söylerdi kulaklarýmýza, Kimse onun kadar güzel gülümseyemedi . Alfabeyi öðretirken Atatürk’le baþlardý. Bir zorlukla karþýlaþýrsan, “Atatürk gibi düþün” Sözü hiç aklýmdan gitmedi. Keman çalar þarký söylerdi. Hep uzaklara bakardý o güzel gözleri… Okul uzaktý, Bir gün bile geç kalmadý. Ömrü azdý ama en uzun o yaþadý, Çünkü, Onun bir saniyesi bizim bir dakikamýza bedeldi. Ýþte benim öðretmenim böyle biriydi!... Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.