Sonra bir yama daha dikiyorum Geceden kalma göðsümün üstüne. Ondan eksik kalýyor herþey. Bütün sabahlara, Ve anlayamadýðým çýð bir zamana yetiþmek isteyince yetiþemiyor insan Aðýr geliyor ustaca yaþananlar, Yaþatýlanlar..
Ýðne izi hiç bir ize benzemiyor anne! Sökükler bir yamadan ibaret deðil. Isýrdýkça acý bir elmayý Hüzünler dökülüyor avuçlarýma. Bir yaðmur damlasýna kadar ýslak.
Bir yýðýn býcak izinde yanýyor tuz bastýðýn her yer. Etten, kemikten bir döl sancýsý baþlýyor içimde Meryem bakireliðinde. En az bir serçe kadar ürkek.
Bütün tövbelerim diziliyor kör bir kuyudan baþka bir yumaða. Sonrasýnda haraþa bir hayat örüyor ellerim.
Bir ters Bir düz
Bir eksik bir fazla
Ve yarým ....
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.