Gittin

Gittin...
Ben þimdi mahþer gibi kaynayan bir azametin tam ortasýndayým
Bozuldu derûn-i asâyiþim
Suriye gibi Filistin gibi

Evet sen gittin
Ve ben þimdiler de envar-ý hamradayým
Yanýp kül oluyorum
Savruluyorum etrafa paramparça...

Sen gittin
Dertlerim daha da arttý
Sandalye çektim omuzlarýmdaki yükün altýna
Olmadý kaldýramadý hiçbir þey bu aðýrlýðý.

Sen gittin
Ýhaneti boynunda bir tasma gibi taþýyarak.
Seni, beni dahasý tüm deðerleri yer ve yeksan ederek gittin.

Sen gittin
Ýffetin; þerefini ve haysiyetini izbe bir köþeye öylece býrakýverdi
Sen gittin doðacak çocuklarýn ihanetin ilk numuneleri olacak...

Sen gittin
Edebin ve edepsizliðin kavgaya tutuþtu.
Nefsin havlu attý bu kavgada
Namusunu kenara býraktýðýnda, namussuzluðun ihtilal yaptý

Sen gittin
bir baþkasýna alem-i escadta
Ama unutma ey iptidaî sevgili,
ben bekliyor olacaðým seni alem-i ervahta.
Bayram YERLÝKAYA (hattatin)
Sosyal Medyada Paylaşın: