DİYEMEDİM

Gönül bahçemde büyüttüm
Bu gül benim diyemedim.
Ömrü bu yolda çürüttüm
Bu gül benim diyemedim.

Bir dalýn saklayamadým
Bir demet toplayamadým
Koparýp koklayamadým
Bu gül benim diyemedim.

Buram buram koksalar da
Seher vakti açsalar da
Mahzun mahzun baksalar da
Bu gül benim diyemedim.

Doðaner’e güldüler de
Beste beste oldular da
Bir güz günü soldular da
Bu gül benim diyemedim.

UNUTMA BENÝ Þiir kitabýndan
Sosyal Medyada Paylaşın: