ne mutlu türküm diyene ne mutlu kürdüm diyene ne mutlu rusum diyene ne mutlu almaným diyene ne mutlu ispanyolum diyene ne mutlu fransýzým diyene ne mutlu amerikalýyým diyene ne mutlu moðolum diyene ne mutlu japonum diyene . . ne mutlu ne mutlu ne mutlu sonu gelmez bir parçalamanýn sonu sormazlar mý ki nereye kadar, insanlýk olmuþ zaten çoktan mezar meðerse ölmüþ aðlayaný yok göz yaþlarý çok akýl çark etmiþ mantýk kayýp medeniyeti ne edeceðiz var sayýp geri viteste ileri gitme misali karanlýða zindan çýkara hizmet savaþlara ganimet, . . nerde kalmýþtýk nerede kaldý þu ne mutlu insaným diyene, varmýydý ki hiç, içi boþalmýþ bir iç doldurulurlarken milliyetçilik ile ýrkçýklýk ile din ile, yerlerken birbirlerini acýmasýzca diþe diþ kana kan, duymamak elde mi ki gözü dönmüþ harb naralarýný çýnlatýrlarken kulaklarý gidemiyor maalesef BARIÞ bir fýsýltýdan da ileri, marþ marþ geri geri...
(Berlin,06.03.2018)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.