Toprak

Kim bilir,
Kaç geceye ýslak bir Ýz býraktý ellerim?
Göðsüme kör düðüm edip,
emzirdiðim acýlar,
serpilip büyüyor gün geçtikçe.
Ve eskidikçe dikiþ izlerim, yenisi tutmuyor.
Bir öncekinden yaralar kalýyor dikiþin üstünde..
Her gece yarýsý
yastýðýmýn sol yanýna
karalama bir baþ aðrýsý koyuyorum.
Yorgun bir bedeni taþýyamýyorum artýk.
Hergün daha aðýr geliyor,
güçsüzleþiyor ellerim
Ayaklarým,
Gövdem.
Kalbimle yetiþmeye çalýþýyorum geçip gidenlelere.
Orda eksik kalýyorum iþte!
Beynim mantýðýnýn önüne geçiyor.
Elinden bütün silahlarý alýnmýþ,
yaralý bir savaþçýyý oynuyorum.
Kendimden baþka vuracak kimse yok!
Tutup saç diplerine kadar söküyorum bütün dikiþlerimi.
Artýk yazsam ne fayda,
Sussam ne!

Boþ verdim herþeyi.
Hayatý akýþýna býraktým, eksiklerimi zamana.
Seni ise sana..

Kaç ýslýk kaldý dudaklarýmda biliyor musun?

Ve þu gece,
Kaç hüzne gebe?
Ve ben her gece yarýsý kendime yeniden doðup,
Islak bir yaðmura karýþýyorum
Sonra topraða..

"..Ertesi güne uyanmam dileði ile ..

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: