sazlýklarýn arkasýndan
kendime bakýyorum
saatlerce kýmýldamasýný beklediðim þamandýraya mýhlanan gözlerim
ürkmesin diye ses etmeden saplandýðým yerde aðaç gibi duran
bana bakýp
dönüyorum kendime
sahiden bu ben miyim
gölgem düþmesin diye suya
güneþi hesap ederek belirlediðim konum
kara demlik çayým
ekmeðim
iki taþ arasýnda saklý
bir içim suyum
umutla kavradýðým ellerimde
nasýr tutan sabrým
ben miyim
ve gün batarken çektiðim olta
kimi yemiþ yemi
kimi boþ kanca
yemin edip kendime
bir daha gelmeyeceðim diye
sýrtýmý dönüp
pýlýmý pýrtýmý yüklediðim sýrt çantasýyla
düþerken yollarýn patikasýnda
kollarýmý yýrtan dikenlerin içinden geçerken
ve zýrt pýrt kayarken ayaklarým
elleri bak boþ dönen
ben miyim
ama yine de
ayný umuda esir edip kendimi
düþlerinde þamandýralar batan
ve hiçbir þey olmamýþ gibi
suya revan olan
ben miyim sahiden..