Bilinmeli ki bu millet yeni bir kurtuluþ savaþýna mecbur kalýrsa, bu vataný yolda bulduk zannedenlerin o gün yeryüzünde sýðýnacaklarý bir vatanlarý olmayacak
Bindokuzyüzondokuz yazýyordu takvimler Her yer acý, kan, elem, aðlýyordu mevsimler.
Tarihin tanýdýðý bu en büyük milletin Haddi hesabý yoktu yaþadýðý zilletin.
Devletim parçalanmýþ ölümcül hasta idi Vatana çakal dolmuþ milletim yasta idi.
Tarihe soruyorum, sorarým, sormalýyým Türk’üm, binlerce yýllýk mihnetin hammalýyým.
Bilirim ki sormazsam bizden soracak onlar Vatan deyip vatana canýný veren canlar.
Eðer ibret alýrsam tarih tekerrür etmez Gafillerin elinde vataným elden gitmez.
Soru; siz ey vezirler, nâzýr paþalar, beyler!.. Siz, adam sýfatýnda adam olmayan þeyler!..
Çanakkale dururken daha yanýbaþýnda Ne çabuk unuttunuz þahsi kaygý peþinde.
Deðil miydi o destan Ýstanbul savunmasý O zaman ne arýyor Ýngiliz donanmasý?..
Sizden sebep bu zillet milletimin bahtýnda Ýngiliz’in iþi ne Türk’ün payitahtýnda.
Ne için can verdiler Çanakkale’de canlar Niye topraða düþtü orda onca civanlar.
Yoksa o þehitlerden farklýmýydý kanýnýz Daha mý deðerliydi o çýkasý canýnýz...
Çanakkale’ye layýk olsaydýnýz ya ulan! Adam deðil miydiniz, ölseydiniz ya ulan!..
Payitahtým iþgalde vatanýmda yangýn var Dünya dolusu hain bir zavallý hükümdar…
....
Ýþte böyle bir günde altýn saçlý bir bozkurt Seda verdi Samsundan; ‘düþmana vermeyiz yurt’!
’Ya istiklâl ya ölüm’ yankýlandý her yanda Umut güneþi doðdu vatanýmýn ufkunda.
Erzurum’da Sivas’da Kongreler tertiplendi ‘Milletin kara günü namus günüdür’ dendi.
Ýlk kývýlcýmý yaktý Ýzmir’in gülü Hasan Karayaðýz bir civan, Tahsin’in oðlu Hasan.
Bir kurþunla bin yangýn tutuþturdu bir anda Düþmanýn acý sonu baþlamýþtý her yanda.
Urfalý Ýngiliz’e dar etti vatanýný Tarihlere yazdýrdý þerefini ‘þan’ ýný.
Antepli darmadaðýn etmiþti Fransýz’ý Antep ki çoluk çocuk kadýn erkek hep gâzi.
Maraþ’lý bir imam var Sütçü Ýmam’dý sâný Bir ateþ de o yaktý, Maraþ’ýn kahramaný.
Ey benim Fatma anam, yazýsý kara Fatma! Yüreðinde yarasý sýzýsý kara Fatma!
Ve analar bacýlar ter-ü taze gelinler Çoluk çocuk genç yaþlý, cümle millet seferber.
Hürriyetin rüzgârý sardý bütün her yaný Yorgun bitkin milletim kucakladý vataný.
Ankara’da milletin meclisi kurulmuþtu Dünyada Türk’ün sesi yeniden duyulmuþtu.
Eli silâh tutanlar asker oldu orduya Bütün Türkler bir ordu seyretsin bütün dünya…
Eskiþehir, Ýnönü, Sakarya er meydaný Mehmedim dar etmiþti zalimlere vataný.
Þaþkýndý bütün dünya bu amansýz savaþtan Öyle bir savaþtý ki destan içinde destan.
Bu savaþ bambaþkaydý çok çetindi, çok yaman Daðlar taþlar yanýyor, ölüm kusuyor zaman.
.........
Ýþte bu cehennemin þiddetli günlerinde Düþmana dur denilen cephenin bir yerinde,
Bir bölük karargâhý bir tepenin yanýnda Bir yüzbaþý oturmuþ çadýrýnýn önünde,
Ara sýra el atýp çeplerini yokluyor Yola bakýp duruyor belli bir þey bekliyor.
Sabah cephe sakindi ateþ açýlmamýþtý Lakin bir saat önce yeniden baþlamýþtý.
Yolladýðý habere cevap gelmesi gerek Ýçinde endiþeler büyüyordu giderek.
Ýki asker belirdi yolun dönemecinde Ellerinde bir sal var, iþ var iþin içinde.
Nihayet iki asker karargâha vardýlar Salý yere indirip karþýsýnda durdular.
Asker bir selam verdi öne eðdi baþýný Gizlemek ister gibi gözündeki yaþýný.
’’Kumandaným bu Ali, size gelmek istedi’’ Son sözü ‘kumandana götürün beni’ dedi.
Saldaki yatan þehit habercisi Ali’ydi Ali karargâhtaki ayaðýydý eliydi.
Karargâha almýþtý okur yazardý diye Ali þiir yazardý gönüllere hediye.
Sanki düþman ondaki þairliði görmüþtü Kahpe kurþun þairi yüreðinden vurmuþtu...
Asker uzatýverdi elindeki çantayý Dedi ‘bu Ali’nindi istersiniz bakmayý’.
Yüzbaþý hüzünlüydü çok yanmýþtý Ali’ye Bir çantasý kalmýþtý o þairden geriye…
Yüreði sýzlayarak çantayý karýþtýrdý Ýki kaðýt parçasý bir kuru ekmek vardý.
Çýkardý baktý birden yana attý baþýný Tutamadý gözünde biriken gözyaþýný.
Þehidin mektubuydu elindeki kâðýtlar Bu kadar acý vermez en acýlý aðýtlar.
Okudu birisini sanki zehir yutmuþtu Nefesi kesilmiþti dünyayý unutmuþtu.
Can anam ellerinden öperim demiþ þair Altýnda da can yakan dört mýsralýk bir þiir.
Anam vuslat ne zamandýr bilemem Saðlýðýndan baþka bir þey dilemem Yazarým ya bu mektubu salamam Üzülür aðlarsýn yanarým anam…
Dünya durmuþ da sanki kumandan dönüyordu Þehidin yazgýsýna yüreði kanýyordu.
Sonra diðer mektubu okudu yana yana Yine bir fasýl selam ve bir þiir altýna.
Gözümün nurusun dinmez hasretim Þu yalan dünyada varým, servetim Çok yakýnda sana olur hicretim Hak nasip ederse dönerim anam…
Bir kâðýtla bir kalem uzattý asker birden ’Kumandaným bu size’ dedi ’þehit þairden’.
Aldý baktý kâðýda karalandý gözleri Takati kesilmiþti okuyunca sözleri.
Ali son nefesinde yazmýþ kumandanýna Kalemini batýrýp o tertemiz kanýna…
Vazifemi yaptým Rabbime þükür Kumandaným haklarýný helal et, Yollarýn sonuna vardý bu fakir Ben yolcuyum anam size emanet…
Kumandan yaralýydý yüreði kanýyordu Gözleri sel olmuþtu Ali’ye aðlýyordu.
Sonra eðildi öptü o tertemiz alnýný Gözyaþlarý okþadý þehidin yanaðýný…
............
Baþlarý bulutlarda oy daðlar…Uca daðlar!.. Vatanýmýn baðrýnda yükselen yüce daðlar!..
Seslensem yamacýnda sada verir misiniz Sinenizde kaç þehit yatar bilir misiniz…
Oy daðlar yüce daðlar dumanlý karlý daðlar!.. Eteðinde kimbilir hangi analar aðlar…
Bir þair Ali vardý Sivas’lý Suþehri’nden Hatýrasý silinmez selâm söyleyin benden…