SORMA

SORMA
Hala tanýmadýn mý ?
Hürriyetin çocuðuyum ben.
Gözlerimi yumarým,
Nereye istersem oraya giderim.
Bu yüzden baþým dik gezerim.
Ve tek baþýma.
Göðsümde gurur,
Gözlerimde ýþýðýn rengi,
Yüreðimde sevgiler,
Gönlümde hürriyetin aþký,
Ülkümde, umutlar vardýr.
Ve nazlý nazlý dalgalanan,
Al bayraðýmýn gölgesinde gezerim.
Mesudum, mutluyum,
Çünkü ben hürriyetin çocuðuyum.

Yurdumun her yerinde bayram havasý vardýr.
Denizimin mavisinde,
Daðýmýn yeþilinde,
Ovamýn ekininde,
Uçan kuþumda,
Okulumda, fabrikamda…
Her yerde.
Hiç kimse bu havayý bozamaz!


Kah bir tenhadayým,
Kah köþedeki bir kahvede
Çayýmý yudumlarým,
Kah bir vakit,
Elimde simit Taksimdeyim,
Kah ekmek arasý balýk yerken,
Eminönü Ýskelesindeyim.

Akþam olmuþ, olmamýþ,
Hiç umurumda deðil.
Her yer gündüz benim için.
Eve yürüme de gidebilirim.
Çýðlýklara koþarým, o benim görevim.
Þiirler okurum Beþiktaþ’ta!
Aklýma kokoreç vurur,
Bol salçalý, biberli,
Yanýnda ayran,
Tansiyon, þeker výz gelir!

Sahilde martýlar seviþirken,
Güneþin nazlý nazlý batýþýný seyre dalarým.
Beni sorma,
Hürriyetin çocuðuyum ben!
Gezerim doyasýya.
Masmavi bir yýlan gibi kývrýlan boðazýn,
Marmara’ya dalarken,
Ýngiliz donanmasýný nasýl yuttuðunu,
Keyifle hayal ederim.
Emirgan da çiçekler,
Demet demet…
Orkide, menekþe, gül,
Erguvan, sümbül,
Ah o laleler!
Her sevdaya bir çiçek.
Hepsi bir araya gelmiþ.
Hangi renk olduðumu sormayýn,
Çünkü ben hürriyetin çocuðuyum!

Ben her rengim.
Ben yaðmurda, gökkuþaðý,
Tan atarken, güneþ,
Karanlýk gecede, ay,
Gökyüzünde yýldýzlar kadar hürüm!

Yüreðimde kocaman bir dünya taþýrým.
Aðrý daðý bayraðýma direktir.
Damarlarým, akan nehir yataklarýmdýr.
Toroslar yastýðým,
Ýstanbul baþým,
Ormanlar saclarým,
Vataným canýmdýr!

Beni hala tanýmadýn mý?
Ben Türkiye’yim,
Hürriyetin çocuðuyum ben!..

Yusuf Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: