EMANET

Ýsyanýmý attým uzaklara ben,
Aldým kucaðýma sevgi sazýný.
Bilin; gelmem gayri tuzaklara ben,
Tattým sevdalarýn kutlu hazzýný.
Bundan böyle hava hep ýsýnacak,
Benimle birlikte güller yanacak...

Dört yana ýlýk bir meltem esecek,
Börtü böcek kendisinden geçecek,
Benim sevdiðimi bir yar, bilecek;
Uzaklara bakan gözler benimdir,
Ýyi bak, gözlerim, emanetimdir.


Elli yýldýr taþýdýðým gözlerim,
Kutusunda saklý bütün gizlerim,
Ondandýr, dilime düþen sözlerim;
Bu dilimin þifresini gel sen, çöz,
Gülüm, açmam yabanlara, sana söz.

Yaþarýz sevdayý sevgi deminde,
Beyaz bir bayrak aç, bu gün geminde,
Dalgalar mutedil denizlerinde;Ü
Sahilde bekleyen ben olacaðým,
Yalnýz sana açýlacak kucaðým.

Ýçim kýpýr kýpýr, yüzümde neþe,
Ey gönlüm bay bay et güne, güneþe,
Sen de katýl koþumuza pürneþe;
Gel çýkalým patikadan daðlara,
Savur saçlarýný deli rüzgara...

Tam dorukta uzan, tut ellerimi,
Teslim al verdiðim emanetimi,
Öylece beklerim kýyametimi;
Nasýl olsa bir gün zaten kopacak!
Seninle aþýlýr, bu yokuþ ancak...

Baþka kurban ara, beni arama,
Efkara kapalý kapýmý çalma!
Yeter bunca zaman yediðim çelme;
Yoruldum ben, onca zaman gezmekten,
Yeter gönlüm, vazgeç beni üzmekten.



Hayrettin YAZICI





Sosyal Medyada Paylaşın: