Sormuştun Ya Yusuf

Ne Ýzmir eski Ýzmir,
ne de fuar eski fuar Yusuf.
Yerinde yeller mi esiyor diyeceksin belki.
Yel esse hani þöyle bir dokunur geçer,
sanki bir fýrtýna hatta boran,
her þeyi silmiþ süpürmüþ adeta.
Soruyorsundur þimdi.
Ne kaldý eskilerden Çýnar?
Acýlar eski acýlar mý?
Sevinçler eski sevinçler mi?
Ya dünya eski dünya mý diye..
Haklýsýn,
ama yine de arýyor gözleri insanýn,
bir köþesine saklanmýþ tanýdýk bir hatýrayla karþýlaþmayý.
Sevda kokan çiçeklerle bezenmiþ bir kenti.
Ýnsanlarý,
insanlýðý,
hatta terkedilmiþ dostluklarý,
en ücra köþesinde,
bir bodrum katýnda dahi olsa bulabilmeyi.

Benim de acýlarým olacak elbette Yusuf.
Çakýl taþlarýna dönüþmüþ dostluklarla,
kesilecek ayaklarýmýn altý,
kanayacak.
Acýsý ta yüreðime kadar iþleyecek.
Arayacaðým o incecik elenmiþ,
yumuþacýk,acýtmayan,
kum gibi dostluklarda korkusuzca yürümeyi.
Ve;
benim de korkularým olacak elbette.
Sanki çocukluðumda daha mý az korkuyordum.
Hayýr,
ama yine de karanlýklara türküler söyleyerek kafa tutuyordum.
Türkülerle Yusuf,
hem de baðýra baðýra sokaklarýnda fink atýyordum.
Sanýrsýn içimde koskoca bir adam yüreði taþýyordum.

Þimdi sorsam sana,
yýllarla büyür mü yürek diye gülersin bana.
Biliyorum be Yusuf,
bir yüreðin büyümeyeceðini yýllarla.
Hep derdik içimizde büyüyen sevgi olmalý,
gerisi hikaye diye.
Ama;
unutmuþuz kardeþim unutmuþuz,
yüreðin de kýrýlabileceðini kýrýk dökük sevdalarla.
Sayfalar dolusu mektuplar yazardýk,
ayrýldýktan sonra birbirimize.
En son bir zarfý göreli sanýrým yýllar oldu.
Çocuklarýn okula kayýt zamanlarýnda,
ne iþe yarayacaksa vermek için aldýðýmda.
Þanslýymýþým altýsýný bir arada gördüm.
Ýnan unuttum,
yalayarak yapýþtýrmaya çalýþtýðým posta pulunun tadýný.
Düþünsene be Yusuf,
ne kadar küçük sevinçlerimiz varmýþ,
bizi büyük mutluluklara taþýyan.

Postacýnýn ellerinden almak için,
beynimize kazýmýþtýk sokaða geliþ saatlerini.
Sanki;
O dost kokusu,
sevgili kokusu yayýlýrdý mektuplardan,
kilometrelerce uzaktan kokusu burnumuza kadar gelen.
Þimdi öyle mi ya?
Köþe bucak kaçýyor insanlar gördükçe,
ya bir haciz zarfý,
ya da;
Postacýnýn gözlerinde hadi yýrttýnýz dercesine bir gülümseme.

Sen de yazardýn,ben de.
Hatta,
ayný kýza aþýk olup da,
kaðýda kaleme sarýlýp yarýþýrcasýna yazdýðýmýz þiirler.
Þiir de denmezdi biliyorum,
ama;
biz yüreðimizi sererdik kardeþim.
Haykýra haykýra,korkmadan,
seni seviyorum derdik dizelerimizde.
Þimdilerde þiirler de tuhaflaþtý.
Þairlerde i mge telaþý,
sanýrsýn ki adeta bir meydan savaþý.
Nedir ki,
alaturka da söylesen,
alafranga da söylesen,
en güzeli de,en çirkini de,
önemli olan seni seviyorum diyebilmek.
Nasýl yazýldýðý,nasýl söylendiði deðil,
nereden söylendiði önemli deðil mi be Yusuf.
Yürekten hani adam gibi.

Bazen diyorum kendi kendime,
çocuksu aþklar daha mý yürekliydi diye.
Gizlice de olsa,
duvarlara cesurca,rengarenk yazýlan,
ama içten yazýlan,
ama yürekten yazýlan,
Yusuf Selma’yý seviyor yazýlarý.
Çocuklar daha bir yürekli galiba.

Bu nasýl bir zaman,
söylesene kardeþim.
Saçlarýmýzý beyazlatýp,
insaný dert sahibi etmek için mi var?
Nereye baksam acý,
nereye baksam kahýr.
Güzel olan hiç mi bir þey yok Yusuf?
Hani her þeyin ilacýydý bu zaman denilen illet.
Nereden nereye geçtim,
unutmak diyecektim.
Unutturmuyor ki anýlar,
gözlerini býraktýðým kentler aklýma geldikçe.
Kokusunu içinde saklayan deniz.
Vurdukça,
saçlarýný hatýrlatýrcasýna,
dallarýndan yapraklarýný savuran rüzgar.
Hepsi aðýz birliði etmiþler sanki unutturmamak için.
En kolayý unutulmak galiba Yusuf.
Haklýsýn Çýnar deme sakýn,
takýlýrdýk ya hani,
hak deðirmende olur diye.
Aslýnda ömürmüþ o kardeþim,
deðirmen misali hayatýn çarklarýnda öðütülüp,
un ufak edilen koskoca bir ömür.
Ya sevda Yusuf ya sevda?
Yýllardýr hep yürektedir denir durur.
Ama güzel kardeþim,
tükenen bir ömrün arka bahçesinde solmuþ,
paydos etmiþ bir yürekte,
o sevda ne halt etmeye durur.
Ve insanlar Yusuf insanlar,
iþte buna ölümüne sevda diyerek bir kýlýf uydurur.
Bundandýr özlemim,
adam gibi dostluklara,
adam gibi sevmelere hala çarparken yürek...


Çýnar Göle


Sosyal Medyada Paylaşın: