evren diyorum evren sýrlarý bir türlü çözülmeyen nice gizemle sarmal kýsýr döngü ki kendi etrafýnda dönen
evren de dünya dünyada ben-i Adem ve ben
yaftalanmýþ bir kere savana da vahþi hayvan
gereksiz katliam yapýp iþkembeden konuþan sýrrýný çözmeye çalýþýrken evrenin kesilircesine nefesi ki bu insan aykýrý sözler söylerr iç sesi savaþ savaþ savaþ
uzakta kükreyen aslan düþünüp durur savana geniþ ganimet bol þükürler olsun ki biz hepimiz hayvanýz barýþ barýþ barýþ
mazbut bir yaþam ben-i Adem bir inanca da sahip insan öyle ki haksýz gururu onu yerden yere vuran
bazen mutlu çokça mutsuz nankör, tefekkürsüz, doyumsuz
rehavet uykusunda insan düþlerken mutluluðu uyanýnca yitirir o naif benliðini piþman olmuþçasýna arar çocukluðunu
oysa mutlu bir yaþam için ne prensip gerek ne de bir kural gerek mutlu olmak isterse insan sadece vicdan yeter insan olmaya karar verdiði anda coþar içinde ölü deniz
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.