Cemre Düşerse

Gönlüne aþk cemresi düþerse eðer bir gün,
Baþlar sevda çölünde müebbetlik sürgünün.

Bahar muþtusu sanýr, umutlanýr coþarsýn,
Serabý gerçek sanýr, varmak için koþarsýn.

Sabaha ermek bilmez, uzar da uzar gece,
Yar ismini virt eyler, anarsýn hece hece.

Hasret denen ateþte demlenir acýlarýn,
Göðsünün sol yanýnda depreþir sancýlarýn.

Gördüðün düþlerini hayýrlara yorarsýn,
Gâh papatya gâh kahve fallarýna sorarsýn.

Boþluða dalar gider gözlerin zaman zaman,
Dumanlar arasýnda kaybolur sanki mekân.

Her nesnede mutlaka ondan bir iz bulursun,
Çaresizlik içinde, bakar mahzun olursun.

Sinende buruk ukde, boðazýnda hýçkýrýk,
Sinersin bir köþeye, kolun kanadýn kýrýk.

Yalnýzlýkla söyleþir, dünyaya darýlýrsýn,
Sukut zindanlarýnda, duaya sarýlýrsýn.

Bir kararda duramaz, halden hale dönersin,
Bazen parýldasan da, hemen sonra sönersin.

Gerçeklerden koparak hayallere yaþarsýn,
Kurduðun hayallere kendin bile þaþarsýn.

Gazel yapraðý gibi dört yana savrulursun,
Yürekteki yangýnýn narýyla kavrulursun.

Ne azatlýk istersin ne de vuslat umarsýn,
En sonunda bu halde gözlerini yumarsýn.



Sosyal Medyada Paylaşın: