bu akþam saat yediyi vurunca sensizlik baþlar ömrümün bu son deminde arþýnlasam da yaþamý eskisi gibi kalbimin yalnýz köþesinde hala sen varsýn sýðdýramýyorum seni hiçbir yere gözlerin deðdi ya gözlerime masum bir çocuk edasýyla iþte o gün anladým seni nasýl sevdiðimi hîkaye sanýlsa da bizim sevgimiz bir muhabbet baþlýyor yokluðunla aramda bir çay kadar koyu bir ömür kadar uzun bir peygamber sabrý kadar aðýr boðazýmda düðümleniyorsun sevgini her yutkunduðumda artýk tüm akþamlar ýlýktýr nefesin okþarken tenimi utancýna yenik düþtüðüm anlar þahittir akþamýn kokusunda seni arýyorum kayan yýldýzlara bile seni soruyorum yokluðunla sarmaþ dolaþ duygulardayým eðer aþk özlemekse, azize’m eðer özleminle azap duymaksa ya da acýsýyla yanmaksa o zaman uzaklarda arama aþk dedikleri bu olsa gerek...
__26 Þubat 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.