Ne Zaman Seni Düşünsem

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
sitemlerin bir duvar önümde.
Aklýmda;
Kömür gözlü insanlarýn,
Kan ve gözyaþý nurlarý,
yumak yumak çilelerle örülmüþ,
ayný desenlerde kentlerin dantel iþlemesi.
Yüreðimin bir köþesine,
Biraz Zonguldak,
.........biraz Kütahya,
....................biraz da Amasya seriyorum sevgili.

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
asi yeþili gözlerin önümde.
Aklýmda;
Boþ baþaklarý ayýklanmýþ,
sözde temsilde.
Her bahar yeþil,
her yaz mevsiminde saçlarýn gibi sapsarý,
dolgun baþaklar misali salýnan,
hasat mevsiminde toplanmayý bekleyen saf,
güzel insanlarýmýn hak sýzýsý.
Bir köþesine de onlarý seriyorum yüreðimin sevgili.
Biraz Konya,
...........biraz Adana,
.................biraz da Kayseri.
Desenler ayný
Ve ben hala ayný serseri..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Yaðmur yaþlarýn gözlerimin önünde.
Aklýmda;
yangýnlar içinde,
.......yakýlan insanlarý,
...............yýllarca silinmeyecek bir yanýk kokusuyla,
duman duman bir kent.
Acýlarý,dumanlarý dizelere,
Kokularý buram buram özlem kokan,
..............barýþ kokan türkülere dönüþmüþ,
biraz Sivas seriyorum sevgili yüreðimin bir diðer köþesine.
Kulaklar saðýr olmasýn,
............açýlsýn yanýk dizelerin,türkülerin sesine..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Çýldýrtan sessizliðin gözlerimin önünde.
Aklýmda;
Hiç çýkmayan sessiz çýðlýklar,
tarihe mal olmuþ,
kalýntýlar içinde biraz Kocaeli,
...............................biraz Düzce,
....................................biraz Erzincan,Ýsparta..
Desen hiç deðiþmiyor sevgili,
ince ilmekli,sýk acý geçirilmiþ.
Ve onlar da,
Onlar da yüreðimin bir köþesine serilmiþ..

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
sevginin yokluðu,sevgimin çokluðu gözlerimin önünde.
Aklýmda;
Orhan Veli’nin karpuz yüklü kayýklarý,
caddelerde envai çeþit arabalar.
Sýrtým egede,yüzüm vitrinlerde.
Yanaþma gibi hissettiren,
...............yanaþma diyen vitrinlerde..
Dilim bile dönmüyor sana isimlerini söylemeye,
hangi ülkenin hangi kentindeyim kayboldum.
Benim kaybolmamýn yanýnda,
................daha da acýsý kaybolan Türkçem.
Ben Ahmet abimin aile bakkalýný,
Cemal amcanýn þen kitabevini özledim sevgili.
Biraz Ýzmir,Ýstanbul,Ankara,
....................biraz Urfa,Malatya,
..............................ama çokca Türkçe,
......................................serdim yüreðimin diðer köþesine.

Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Yalnýzlýðýmý geri veriþin gözlerimin önünde.
Aklýmda;
Metropollerde apartman boþluklarýna gizlenmiþ
sinsi yalnýzlýklar.
Birbirini tanýmayan insanlar,
..................yitirilmiþ insanlýklar.
Ve;
Burnumda tüten,
tezek kokularýyla dolu bir köy.
Hangi kapýyý çalsam,
bir fazla kaþýk konulan sofralar,
içten gülümsemeyi becerebilen,
................yalnýzlýðýmý unutturan insanlar.
Ben Tanrý misafiri olmayý özledim sevgili.
Yüreðimin son köþesine de,
umutlarýmý yeþerten,
.........kirlenmemiþ,kirletilmemiþ,
baþtan aþaðý aydýnlýk bir Anadolu seriyorum..

Ve sevgili;
Hani ne zaman bir þiir düþünsem,
Yani,
ne zaman seni düþünsem..
Aklým çekip gidiyor,
iþte o zaman;
yüreðimin tam ortasýna,
al ipekten dokunmuþ,
..............bir kilim misali seni seriyorum...


Çýnar Göle

Sosyal Medyada Paylaşın: