ÖLÜNÜN KALBİ

Kurulu bir saat
Hep ayný vakitte uyuyup
Ayný vakitte uyanan bir çile
Ya bende kamçýlarla iz býrakan
Ya ben bir kamçý
Yutkunduðum akrep ve
Baþýmý döndüren yelkovana sarýlýp
Zemberek tohumlarý üflettiren

Kulaklarýmda bir ceset var
Belki görmüþ geçirmiþ yýllarý
Belki daha yeni terlemiþ taze býyýklarý
Çýnlar durur ve çýnladýkça vurur sillesini
Uyanýrým
Hiç görmediðim hiç bilmediðim bir þehirde
Yürürüm ayaklarým doðduðum gibi

Aharlanmýþ burukluklar kapladý dört yanýmý
Yanmayý belleyen
Bilebilir mi yakmayý?

O kýzarmýþ isyanlarý bilir
Bilir ve baðýrýr koparcasýna ses telleri

Bir gemiye koyup kendini
Panamada býrakýr o ilk að saç telini
Otuzundan evvel yetmiþini görmüþ
Yeþil gözlerine tonlamýþtýr dönemeçleri

Gitmek deðil gelmek acýdýr
Öyle ki giderken sökülen bir kalbi
Dikersin dikenli týrnaklarýnla
Peki o kalp, eskisi gibi midir?
Hayýr!
Asla eskisi gibi akmaz kaný
Çünkü o artýk bir ölünün kalbidir





Sosyal Medyada Paylaşın: