NE SÖYLESEM NAFİLE

Þahsýma münhasýr, söylenen bütün sözler
Bozuk saat gibidir yüreðim, çalýþýrken heceler
Bu yaþam çýkýþsýzlýða, sürüklenirken a beyler
Biri makaslarken kalbimi, biri dikiþ atýyor
Kan eksilmez yaremden, ben bende deðilim
Kalýn döþek üstünden, bana merhem satýyor

Bu gün baþlamadý ki bu iþler, Tanzimat’týr dönemi
Ruhunda gedikler açýldý, o gün bu toplum’un
Bir yenileþme telaþýdýr ki, kardeþ kardeþe düþman
Bir çok kasideler dinledik, Mustafa Reþit beyden
Þinasi deðil midir “Þair Evlenmesi” ile o Paþayý öven

Ziya bey; "Ne viraneler gördüm" diye gezinir
“Diyar’ý küfrü gezdim beldeler keþaneler gördüm
Dolaþtým Mülk’i Ýslam’ý bütün viraneler gördüm”
Medeniyet Batý karþýsýnda, serilmedi mi yerlere
Kim ne söylesin güç yetmez, Batý hayran’ý beylere

Ýngiliz, Fýransýz, Amerika, bir tarafýmýz Yunan
Descartes’i tanýdýk, Gazzali’yi unuttuk
Mevlana’yý býraktýk döngüde, bir seyri alem
Eflatun’u bulduk, aþýk olduk Goethe’ye
Fuzuli’yi anlamadan, bakarkör olduk

Gittikçe yabancýlaþtýk, efsunlandýk gece gündüz
Türk’ün yapý taþlarý kazýndý, silindi bellekler
Bir nesil ki yok oldu, gerildi çarmýh’a
Kökü söküldü geleceðe uzanacak bütün dallarýn
Bir nesil ki çürüdü, kokuþtu, kurtuluþunu bekler

Orhon kitabeleri yýrtýldý, yerle bir edildi
Dede Korkut hikayelerine, baþ kesme, kan dökme denildi
Itrii, Farabii, Dede Efendi, Yasevi, Buruni, Razii
Kutatgu Bilig, Divan, Lügat’it Türk gibi hazinelerimiz
Sis perdesi altýna gizlendi, kulaklardan silindi

Þhekspare ile uyuduk, Balzaç ile uyandýk
Mozart senfonileri ile ruhumuzu besledik, vah vah
Eistein’e kilitlendik, Galileo ile döndük
Darwin ile maymunlaþtýk, Nevton ile düþtük yere
Mona Lisa’ýn karþýsýnda, çayýmýzý içtik her sabah

Aristo’ya baba dedik, Sokrates dedemiz oldu
Aydýnlandýk bir bir, yüzyýllarý aþarken
Tanzimat dediler adýna, bütün yollar ayrýldý
Soktular içimize, Türçülük, Batýcýlýk, Osmanlýcýlýk, Ýslamcýlýk
Cýlký çýktý bu toplum’un, akýmlarý sayarken

Fikret’in Haluk’u, Akif’in Asým’ý vardý
Ne Akif sevdi Haluk’u, ne de Haluk sevdi Asým’ý
Tüm bunlarý sayarken, Necip’ten söz etmek olmaz
Baþý bozuk, serseri, kumarcý, tavan arasý þair’i
Arvasi’ yi tanýyýnca, kurtuldu mu bilemem

Böylece yýllar geçti, para, güç, geldi konforlu yaþam
Açýldý beyaz perdeler, þahlandý Yeþilçam
Batý aðzýný açýp, hayretle bizleri izlerken
Öztürk’ ü... tanýdýk. “Þili’de bir apartman, yoksa halin yaman”
Löküs hayatý öðrendik, aðzýmýz açýk dinlerken

Açýldý beyaz perdeler, sadaktlar yok oldu
Acýlarýn çocuklarýna, aðlar olduk hep birden
Hýyanetin tahtýný kurdular, tacýný biz giydik
Doðruya uzanan elleri kestik, vicdaný koyduk cüzdan’a
Kardeþliði rüzgara verdik, sürüklendik hep birden

Lale devri, sümbül devri, sonra Cumhuriyet
Hiçbir sona ulaþamadýk, tekmil’i birden
Ne yardan geçebildik, ne de ser’imizden
Akýmlara kapýldýk, girdabýnda boðulduk
Þeytaný tarif ederken, þeytanlaþtýk hep birden

Tam da Ömer Hayyam’ýn deiði gibi

“Bir elde kadeh bir elde Kur’an
Bir helaldir iþimiz birde haram
Þu yarým yamalak dünya’da
Ne tam kafiriz ne tam Müslüman”

Ekrem SAYGI
24.02.2018 Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın: