Yüzü güneþ yanýðý, parmaklarýnda nasýr Yüreðinin yarýsý sevdiðine münhasýr Omzunda orak týrpan, elinde sepet hasýr Geçimini topraktan saðlýyordu Karatürk
Hatýr, gönül bilirdi, incitmekten kaçardý Gülerken yanaðýnda menekþeler açardý Körelmiþ zihinlere þerareler saçardý Engin bilgi selinde çaðlýyordu Karatürk
Bu adam benim babam, severdi özveriyle Fiske vurmazdý ama döverdi sözleriyle Kýzýnca kaþ altýndan süzerken gözleriyle Göðsümü pare, pare daðlýyordu Karatürk
Sen küçük yüreðimde eþi olmayan devdin Uðrunda yandýðýný kim bilir nasýl sevdin Ona kavuþmak için neden bu kadar evdin Her duaya vuslatý baðlýyordu Karatürk
Bin dokuz yüz yetmiþ üç Mayýs’ýn yirmi biri Canýnýn yarýsýyla doldurmuþtu kabir’i Ayný sine ruhunu gömerek diri, diri Her bahar için, için aðlýyordu Karatürk
Sevdasýný yok sayýp yýkamadý bendini Çocuklarý uðruna feda etti kendini Tükenmeyen özlemle ecelin kemendini Uðrun, uðrun niyazla yaðlýyordu Karatürk
Otuz bir aralýktý, hava soðuktu yine On yedi sene sonra kavuþtu sevdiðine Ötesi bilinmeyen iðnenin deliðine Belki de mutlulukla zaðlýyordu Karatürk
Zaðlamak :Akýp gitmek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alibaba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.