GARİBAN

GARÝBAN
Bakar mýsýn þu garibana,
Kimsesiz geziyor kaldýrýmlarda.
Üstünde yok, baþýnda yok.
Yanýndan geçenler garip garip bakýyor,
Selamýný alan yok.

Düþmüþsem, kalkamýyorsam,
Bir parça ekmeðe muhtaçsam,
Yalnýzsam,
Kaderimle baþ baþa kalmýþsam,
Yazýklar olsun bu dünyanýn vicdanýna!

Garibaným, kimseye zararým olmaz.
Ýçimi çeker dururum,
Kimseye belli etmem.
Hiçbir þey bulamazsam,
Çöpten ekmek bulurum.
Su içerim.
Köprü altlarý aðaç kovuklarý evimdir,
Toprak yataðým,
Taþlar yastýðým,
Bulutlar yorganýmdýr.

Ben garibaným,
Akýldan noksaným,
Kimsenin tavuðuna kýþ demem.
Kimsenin namusuna göz dikmem.
Yaðmurlarla, fýrtýnalarla arkadaþ olurum.
Kedilerle, köpeklerle konuþurum.
Derdimi;
Uçan kuþlarla salarým,
Eksik olmaz dudaklarýmdan dualarým.
Gözlerim ufukta doðan güneþi bekler sabahlarý…
Geceler yârim olur.
Girerim karanlýðýn karnýna,
Ana derim!
Hürriyetin memelerinden emerim.
Yýldýzlara tutunurum, düþmem!

Ben garibaným,
Kötülük nedir bilmem.
Toprak olurum, taþ olurum,
Yine de Karýncayý ezmem.

Belki inanmayacaksýnýz ama
Ben aðlamak nedir bilmem.
Benim gülüþümün altýnda yatan,
Duyguyu bir bilseniz var ya!
Ne Ferhat ile Þirinin aþkýna benzer,
Nede gül yüzlü Yusuf’un hasretine.
O, duru bir pýnardan akan suyun sessizliðidir.
O, ceviz kabuðunun yeþilidir.
O, yavrusuna kavuþan annenin göz yaþlarýnýn rengidir.
Ve o, gel diyen tanrýnýn sesidir!..
Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: