sANa..

elbisenden önce
ruhunu soymak istiyordum
duvarlarýnýn yýkýldýðý bir zamanda ki
yerinden sökülmüþ seslerimizi
ve dileðimizi Tufandan kurtulmuþ
bir çiçeðin yapraklarýný düþmüþ
bütün renklerine serip
dokunmak istiyordum
hiç öpmediðin parmak uçlarýmla
en acýmayan yerlerine…

(.
.
.)



’’seni bir daha sevmeyecek’’ dedi…
ve çekip gitti.
patikasýz yollarýn yamaçlarýnda ki
giden kimdi, hiç kadar belirsiz
hep kadar taþýdýðým
yüreðimin odalarýnda.

çelme takýp düþlerime
çizilmemiþ atlaslara hüküm veren
alt dudaðýmýn çizgisinde
tasviri elbette mümkün tiz bir seste lakin
yetmiyor yine de zerresine yaðmurun
çünkü önce mavisi ýslanýyor bulutun

gök/
-yüzüN

battýkça düþlerimin rahmine ki
düþün/dün mü hiç
bazý kelimeler ne býrakýr ardýnda.

senden bana kalan yankýdaki þiddet,
yüreðe akýtýlan cýva kadar sýzýyor içime.

taþ deðilim hayýr
kalakalýrken bile bir metal var derinlerimde
eðilmek istemeyen bir daha hiçbir ruha ki

bunlar ateþ böcekleri iþte
Yusuf’un gözleriyle
bir kuyunun derinliðinde baktýðýnda

gök/
-yüzüme.

parmak uçlarýmý banýp alt dudaðýma
bir kelime bulurum diye
gün/eþ yüzü görmemiþ
hiç söylenmemiþ…

yarým kalmýþ bir cümlende
vurup kafasýna harflerinin
sus-sak
diyorum
su-sa-sak
ezbere bildiðimiz sokaklarýn
çýkmazlarýndan saparak.
bir gidiþi
avuç içlerimizle sýmsýký kavrayarak ki
eksik susmalarýn dehlizlerinde
bir daha aydýnlanmayacak
bir gece býrakarak ardýnda
gidip topraða gömdü ellerindeki taþlarý
alnýnýn ortasýna atýlmýþ onca yaþlarla…

giriþ/
geliþme
ve sonuç yok
bu hikayemizde

imla iþaretlerinin hepsini azat ettik aramýzda
ya da benim seçimimdi bu ki
öyle ya
sorulmamýþ bir soru belirdi aramýzda
ve bütün þehirler bir bir düþtü
evet gitti
ve bitti
rengini renklere verenin gizemli sahibi.

gözbebeklerime kaçan
mavi bir düþ/üþ
kanamalarýmdan yadigar
ve yaralanmak denen o kabuklu simya

ne kadar yüksekten düþeriz dýþýmýzdan içimize.
ne kadar su kafi gelir boðulmamýz için.
ne kadar zaman sonra vaz geçer
gökkuþaðýna doðru koþarken
tabanlarýmýzýn çýplaklýðý.

dur/dum
çünkü bunlar benim kanayan diz(e)lerim.

dur/dum
çünkü yüreðim çýktý yerinden

ama
dur/dum…




(…)
Sosyal Medyada Paylaşın: