BUDALA

Gözlerinde histen eser kalmamýþ,
Meðer o gülüþler,hepsi yalanmýþ.
Kurduðum hayaller,ettiðim sözler,
Geride kalan,zavallý bu masum gözler.

Geldik,gidiyoruz þu garip alemde,
Arkadaþýmýz oldu hep elem de,keder de.
Konukluk var iken güzel dünyada,
Nerde hata yaptýk,ah be budala.

Ellerim iþlemez,diþlerim kesmez,
Terzi kendi söküðünü hayatta dikmez.
Alem’e hoþtur halim,görünmeyen zalim,
Ne yapsýn duramýyor,çok bunaldý dilim.

Felaket ise evet en Kralýný yaþýyoruz,
Sabýr ise Eyvallah,en büyüðünü taþýyoruz.
Baþsýz,badraksýz deðil ki insanoðlu,kulu,
Gine yapýþtýrdýn bana,geçersiz bir pulu.

Kolay deðil iþimiz,elbet bunu biliyoruz,
Onun için durmadan birbirimizi yiyiyoruz.
Bilmem artýk nereye varýr bu iþin sonu,
Varmýþ,yokmuþ olmasýn,bu mühim bir konu.


Sosyal Medyada Paylaşın: