Artýk gitmeliyim buradan. Sað omuzum çýkýk, sol omuzum bitkin… Evet, isyaným sana… Bildin. Ölüm tek kurtuluþ yolu Öyle çok gürültülüdür ki farkýnda bile olmazsýn ölümün. Ama terk etmek mi zor? Arkanda býraktýklarýný düþünmek mi?
Gözlerim seni arýyor çaresizlik içinde Kabullenmiyor kalbim yokluðunu Sitem ediyorum yalnýzlýðýma Paramparça ettin beni Gözyaþlarým nehir oldu. Akýp gidiyor isyankâr yüreðim Yalnýzlýðýma karþý yüzüyorum sayende Güneþ’e küstüm artýk Kafiyesiz yollarýmla rol yapýyorum Çiziyorum Ümitsiz ve esrarengiz… Yataðým hala boþ Yalnýzlýðým seni bekliyor Çok zor atýk Figanýmý daðlar, taþlar Duydu.
Sen ise; Hala güneþe gülebiliyorsun Tereddüt etmeden Koþabiliyorsun El çýrpa çýrpa bilinmezliðe
Sosyal Medyada Paylaşın:
Caneryücel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.