Eriyordu zaman, Dallar yelkovaný taþýyordu... Akrebin iðnesi bir atýn nallarýndan yol bulup topraða karýþýyordu. Kýr at sonsuzu taþýyordu boynunda. Sen geldin aklýma, Sen sonsuzun süvarisi Plastik bir oyuncak gibi Ufku ellerinde taþýyan daðlar arasýndan, Kýzýla çalan haki bir topraðý Çekip koyuyordun önüme. Zamana mezar kazan eriyik taþlar gibi, Sen kalbimin orta yerinde Tahtla tabutu karýþtýrýyor Sakarlýðýný sevdiriyordun. Bir resim ancak böyle mahvedebilirdi insaný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.