Elbet Bir Gün Unutacağım

Mevsimlerden kim bilir hangisi.
Gök yine deniz mavisi,
Kolumda sen, yaný baþýmda Ýstanbul,
Günlerdense cumartesi.
Ýnmiþiz sahile aþkla.
Bulutlar desen,
Sevgi sözcükleri baloncuðu…


Herkesin gözü üzerimizde,
Herkesler gýpta ile bakmakta bize.
Aþký adýmlýyoruz her adýmda.
Ve oturunca bir masaya,
En güzelinden aþký yudumluyoruz,
Her çayý yudumlayýþýmýzda,
Ve sonra;
Yine bilindik bir parça çalýyor.
Eþlik ediyoruz radyoda çalan parçaya.
Evlere daðýlýyoruz akþam karanlýðý çökünce.
Yarýn dünden daha güzel geçsin diye.
Var gücüyle çalýþýyor akrep ile yelkovan.
Evrene her gece bir not býrakýyoruz.
Mutluluðumuz aþkýmýzdan okunuyor.


Geçen zamanlar ayrýlýðýn habercisi.
Öyle de oldu.
Mutluluðumuz daim olsun isterken,
Baþka hayatlarda bulduk birbirimizi.
Sonra mý bilindik lakýrdýlar iþte.
Elbet bir gün unutacaðým…
Sosyal Medyada Paylaşın: