Çingene koymuþlar , Çok zaman önce; adýný bu çocuklarýn, Yüzlerinin karasýna çalmýþlar geceyi. Camlarý olmayan evlere girmiþler her gece, Pervazlarýndan asan olmamýþ bir beyaz tül. Çingene demiþler, Yok zamanlarda bu çocuklara, Dört yaþýnda anasýz, Babasýz kalmýþlar sokakta. Su bidonlara doldurulur Öyle öðrenmiþ yavrucaklar, Taþýnýr eve kadar, Yakýndaki bir çeþmeden. Su musluktan akardý oysa. Onlar hiç görmemiþ olsalar da. Mahalleleri hep uzaktýr þehre, Sokaklarý derme çatma, ýraktýr insanlara. Kaldýrýmlara deðer çýplak ayaklarý kýzýnýn, Yýldýzlara erer periþan saçlarý, Nuray, merdiven temizlerken; Yavrusunu emanet edip Allah’a.
Sosyal Medyada Paylaşın:
asumann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.