Gittin verandada bir gül kaldý Boynu bükülü Cama vuran güneþin kalbi kýrýk Hýçkýrýk düðüm düðüm boðazýnda karanfillerin Su berraklýðýný yitirdi Çay acý…
Kahvenin köpüðünde eski ihtiþam yok Renginde sýzý Kýrdýn hatýrýný bilesin Kýrk yýllýk kahvenin Artýk o kýrký çýkmadan ölen bir çocuk...
Cezve zaten ketum Lafý cýmbýz bile alamaz aðzýndan Aðzý köpüklü atlar günahsýz Ilgar olur hüzün yüreðimde...
En çok ellerini özledi fincan Verandadaki gül gülüþünü Kim süslüyor düþünü bilmiyoruz Andaç býraktýðýn acý Tacý baþýmýzýn ilacý gönlümüzün.
Sen gittin ya “Bir katre alev karanfil” Begonviller eleðimsaðmalardan saklanýr oldu Akdeniz akþamlarý kýrgýn mavi sulara Yakamozlar yalabýk zamanlara tutsak Saatler yorgun.
Sen gittin Ve ben þair oldum haza Yaprak döküyor takvimlerim… 18.02.2018 Ýbrahim Kilik
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.