düşlerdim

dünyanýn meþakkatinden kaybolduðumuz anlar oldu
yüreðine kar yaðdýran, gün gülüþlü canlar oldu.
bir ufacýk çýkar için, yanýp sönen mumlar oldu
nefis putu ön planda, canlar çekti helva oldu.
***
sanki hisli bir parçaydý o, kemanýn diline dolanan
güven, inanmýyor kendisine, aðýt yalan, gözyaþý yalan
nedir bu hayatýn dükkanýnda, insandan geriye kalan?
baþ eðik gözler nemli, nasýl bir rüya ki; " insan aldanan "
***
aðlamasýný bilmeyenler sevdayý ne bilsin?
göz yaþlarýmla harcadým, son kez yaðmurlarý mý
gül ve diken kederlense bile, kaderleri ortak bilirsin
ama, hikayenin sonu geldi, gülde yaðmurda aðýr yaralý.
***
düþlerdim, bir aðaç gölgesinde oturup vaktiyle, nefeslenmeyi
sana; esintili içli bir sevda olsun diye, söylediðim sihirli naðmeyi
hissi kaybolmuþ bir yanardaðýn ve rüzgarý dinmiþ, bir daðýn halinden ne farkým var?
yoksa ömrüm, kendime ihanetin bir kýrýlma noktasý mýydý ki; ölüden ne farkým var?
***
ey yusuf / yoktur " beþ kuruþluk" deðerin bu dünya katýnda,
kuru kuruya, hala ne diye inat edersin, elma armut tadýnda?
gülün gerçekliðini anlatmak için yalana ihtiyaç duymaz ki þiir
ömrümün yangýnlarýný dindirebilir mi? gül ile kelam arasýndaki þair.
***
yusuferdoðan






Sosyal Medyada Paylaşın: