YOL UZUNDU

YOL UZUNDU

Güzergahlar azalýrken ,kar tepelerine takýlýyordu gözler,
Hayatýn çiziklerini atmýþtý sanki daðlarýna,
Trafikte kalýrcasýna bitmiyordu yollar.
Yaklaþtýkça uzuyordu sanki...


Ara ara devleþen kar tepeleri,
Güzellik veriyordu insana,
Bazen daðlar kar gormemisti,
Guzellikleri daðýtýrken hayat,
Herkese eþit davranmýyordu...


Birbirlerine bakýyordu insanlar gibi,
Bir damlada bana ver hayat,
Uyanýyordu evren her damla yaðýþýnda...

Yol uzundu!
Kýsaldýkça uzuyordu sanki,
Özlemlerini yazýyordu kar tepelerine
Benim özlemim daha büyüktü diyor yollar
Benim sevgim daha büyük diyordu!


Kaç kilometre yapmýstý hayat bu güne dek,
Ömür yürümek gibiydi yollar,
Ömür törpülemek,
Ömre bedeldi gülüþleri sevdiklerinin!


Bir sözüne dunyayý terk edebileceðin,
Sevdiklerin vardý yol ucunda,
Gamzesinde dünyayý saklayan insanlar vardý.
Kendince hayatlarý vardý sevdiklerinin...


Kararlýlýklarý vardý.
Gözlerinde bir damla yaþ tutardý, insanlar...
Sevdikleri için.
Bazen bir anne, bazen evlat,
Bazen de sevdalýsý insanýn.


Mis gibi kokusunu getirirdi yollar,
Ve özlerdi insan sevdiðini,
Icine cekerken kokusunu,
Sanki daha koklamayacaðýn gibi,
Sanki gelemeyecek göremeyeceðin gibi.


Sadece sevdiðin vardýr aklýnda,
Dünyanýn onun etrafýnda dönüþleri vardý
Sadece o vardý evrende,
Sevdiðin vardý, evladýn vardý, atan vardý

Demet Akyurek
Sosyal Medyada Paylaşın: