HUZUR (9)

Yanar da þu divane, için için köz gibi,
Vuslata ulaþmak mý? Görür Allah garibi.

Aþkýn deryasý mý bu, dosta kavuþan geçit?
Bir bir merhale mi ki, dua zikirle mescit?

Semalara ulaþmak, üflemek içten neyle,
Bir ben mi kaldým söyle? Ben senim benliðimle.

Sýralardan sýradan, hiçim aciz bir kulum,
Dostuma adým adým, çakýl topraklý yolum.

Süzülür de gözümden, ýslatýr tenimi yaþ,
Kalbimde kalýr mý ki, ne kötülük ne de taþ?

Huzurun sesidir bu, O dostun kapýsýna,
Çaldým girdim içeri, aþkla her defasýna.

Ne olursan ol düstur, Mevlana’ ca sevgiyle,
Kalbi kýrýk kalmasýn, sarýlalým vaktiyle.

Ýrfan Yýldýrým Çevik

Sosyal Medyada Paylaşın: