HUZUR (8)

Dediler sen aþýksýn, aþýðýna maþuksun,
Sanma sakýn alemde, hissizdir her þey suskun.

Lisaný haller ile, secde rüku kal ile,
Aðaç sümbül taþ bile, gelir Rahman der dile.

Rab diyen huzur bulur, Cennet sofra kurulur,
Yýkanýr da durulur, Mecnun olur vurulur.

Tohum topraða kuma, gün ardý Salý Cuma,
Düþene dost yardýma, koþar Allah kuluna.

Eleyip de eleyip, nimet buðday beleyip,
Kainatý O bilip, dua Kerim der nasip.

Ýster iþte ol Aziz, öyle duyarsýn leziz,
Ahirdir ki yerimiz, an ismi sessiz sessiz.

Bu alemde yolcuyuz, amel hal ile O’ yuz,
Elbet insan kusursuz, düþüp yanýlan kuluz.

Döktüm dili huzuru, Rab’ be meftun þuuru,
Alemi gülü nuru, çöl olmadan kupkuru.

Kul huþuyla halledi, hamdla sena yolladý,
Nefs aðacý budadý, çiçek tozla balladý.

Ýrfan Yýldýrým Çevik

Sosyal Medyada Paylaşın: