HÜZÜN DOĞMUŞ GECEME

Sýkkýnlýðýndan ruhumun,
Olanca çaresizliðiyle attým kendimi balkona.
Belki biraz nefes alabilirim umuduyla.

Soðuk, sisli bir gece.
Kulaklarý saðýr eden bir sessizlik sokakta.
Hüzün dolu ve yorgun.
    Sessizlik aðýrdýr, kaldýrmasý zor olur.

Sigaramýn dumaný süzülüyor.
Hep, o ayný melodi,
              yankýlanýp duran kulaklarýmda.
                         Yaþamýmýn fon müziði.

Düþününce;
  Belki de yaþamým,
  çalan müziðin fonunda oynayan bir klip gibi.

Derken,
Sokak köpeklerinin çýðlýklarý.
Bölüyor, düþüncelerimin sessizliðini.
Ve yine gömülüyorum,
                                çaresizliðimin
                                                   hüznüne.




28.04.2007 / 02.23

Sosyal Medyada Paylaşın: